เรื่องมันเศร้า (จริงๆนะ)

วันจันทร์นี้ก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว วันเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เฮ้อ... เศร้า ช่วงนี้ปุ๊ค่อนข้างเครียดเนื่องจากว่า ตอนไปแมวเบิ้นออกจะตามใจปากไปมากพอตัว ก็เล่นกิน Krispy Kreme รส Orginal Glazed แก้ว่างแทบทุกวัน ไอ้ร้านมันก็ใกล้บ้านบีอีก ข้ามถนนไปนิดเดียวก็ถึง ใครจะไปอดใจไหว ก็โดนัทมันนุ่มลิ้น หวาน หอม อร่อยซ้า... แล้วไหนจะอาหารอร่อยอีกนับไม่ถ้วนที่เคยสาธยายมาแล้วในตอนก่อนๆทั้งทำเอง และที่ไปสรรหาของอร่อยกันมา อ่ะนะ...

วันก่อนไปงานศพ ก็เลยต้องเอากระโปรงทำงานสีดำมาใส่ ถึงกะร้องเจี๊ยกกกก กระโปรงมัน มัน มัน รูดซิปยากมาก น้ำหนักขึ้นมา 3-4 กิโลเห็นจะได้ นี่ขนาดกินขนมไป เล่น Wii ไปด้วยเป็นการออกกำลังกายแล้วนะ กำๆๆ

เรื่องมันเศร้าจริงๆ ช่วงนี้ก็เลยต้องฟิตความพร้อมของร่างกายเป็นอย่างหนัก เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปทำงานตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต เป็นขี้ข้ารับใช้ ให้คุณลูกค้าสุดที่รักทั้งหลายโขกสับ ค่อนขอด ด่าว่าอีกสารพัด ชีวิตอย่างกะนางเอกหนังน้ำเน่า หรือว่าเราทำงานเป็นคุณแจ๋ว เลยต้องโดนคุณนายโขกสับหว่า ไม่จริ๊งงง หน้าตาคุณนายขนาดนี้ ชั้นก็สู้คนนะยะ

ใครว่า งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข ไม่เห็นจะอยากกลับไปทำงานเล้ยยย

เศร้าอ่ะ