และแล้ววันนี้ก็ได้กระโดดงาน ดึ๋ง ดึ๋ง... ไปบ้านครูน้อยมาล่ะค่ะ หลังจากที่วางแผนจะไปมาหลายอาทิตย์ แถมไปเรี่ยไรเงินคนในออฟฟิศมาไว้ตั้งหลายวันแล้ว แต่ก็งานยุ่งขึ้นมาซะงั้น เพิ่งจะสบโอกาสทะเลเรียบ ปราศจากคลื่น ปลอดจากแมวเล็ก แมวใหญ่ อิ อิ
เมื่อวานได้ไปซื้อพวกเครื่องเขียนมาเตรียมเอาไว้ไปแจกเด็กๆด้วย ซื้อมาจาก Platinum Mall ที่จริงเครื่องเขียนนี่เป็นข้ออ้างทำให้รู้สึกผิดน้อยลงหน่อยในการช้อป ช้อป ช้อปกระจายยยย hahaha...
การไปบ้านครูน้อยก็ไม่ยากเลย ขึ้นทางด่วนข้ามสะพานพระราม 9 ลงตรงทางลงสุขสวัสดิ์ กลับรถใต้ทางด่วน พอเจอถนนราษฎร์บูรณะก็เลี้ยวซ้ายขับไปเรื่อยๆจนเจอซอยราษฎร์บูรณะ 26 เลี้ยวเข้าซอยไปเจอทางแยกเลี้ยวซ้ายที ขวาที ก็เจอป้ายบอกว่า ถึงแล้ว บ้านครูน้อย เดินเข้าซอยเล็กๆที่กว้างแค่คนเดินเข้าไปก็จะเจอสนามเด็กเล่นที่มีคนใจบุญมาช่วยสร้างให้เด็กๆ และบ้านครูน้อย
พอก้าวเข้าไปในบ้าน พวกเราก็เจอครูน้อยตัวเป็นๆนั่งอยู่พอดี ครูก็ทักทายสวัสดี พาไปดูเด็กๆที่กำลังกินข้าวกลางวัน เด็กๆก็น่ารักมาก พอเราเข้าไปก็ สวัสดี กันเสียงดังฟังชัดมาเลย บ้านของครูน้อยไม่ใหญ่มากนัก แต่ครูใจกว้างเหลือเฟือที่รับเลี้ยงเด็กเกือบ 200 คน ระหว่างที่ครูน้อยเขียนใบเสร็จให้พวกเรา ครูก็เล่าเรื่องเด็กๆให้ฟัง บางคนก็แม่ติดยา บางคนแม่ก็ติดคุก เป็น HIV ก็มี แล้วก็เอาลูกมาทิ้งไว้ ฟังแล้วก็เศร้า แถมเดี๋ยวโรงเรียนจะเปิดเทอม ครูน้อยก็ต้องใช้เงินเยอะเพื่อจ่ายค่าเทอมให้เด็กๆ
ตอนที่เราจะกลับเด็กๆก็ร้องเพลงขอบคุณพวกเราอีก งานนี้เล่นเอาปุ๊กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยทีเดียว ตั้งใจว่า จะหาโอกาสไปช่วยเหลือเด็กๆที่บ้านครูน้อยอีกแน่ๆ
เด็กๆเค้ามีทำของเล็กๆน้อยๆขายเพื่อเอาเงินมาช่วยเลี้ยงดูเด็กๆในบ้านด้วยนะคะ มีกระเป๋าผ้ากิ๊บเก๋ และเสื้อ paint ลายน่ารัก กระเป๋าผ้านี่ราคาแค่ใบละ 40 บาทเอง วันนี้เราได้เห็นเด็กๆช่วยกันวาดลายกระเป๋าผ้าลดโลกร้อนกันเยอะมาก เนื่องจากมีคนมาสั่งทำเป็นของชำร่วยแต่งงานด้วย ไอเดียเริ่ดมากๆ ใครจะเลียนแบบก็ไม่ว่ากันนะคะ ปุ๊ก็ซื้อมาใบนึงเหมือนกัน ที่ลายกระเป๋าจะลงชื่อคนวาดไว้ด้วย ครูน้อยบอกว่า เด็กที่วาดใบนั้นๆที่เราซื้อไปก็จะได้เงินส่วนแบ่งพิเศษไปด้วยล่ะ
และงานนี้ปุ๊ก็ไม่ได้เอากล้องไปอีกเช่นเคย แถมยังลืมโทสับมือตื๋อไว้ในรถอีกต่างหาก เลยไม่มีรูปบรรยากาศมาฝาก แต่ก็ขอเชิญชวนพี่ๆน้องๆเข้าไปดูข้อมูลเพิ่มเติมกันได้ที่
http://www.moobankru.com/bankrunoi/bankrunoi.htm ถ้าเราคิดว่าชีวิตเราลำบาก อยากให้ลองไปดูชีวิตเด็กๆพวกนี้ดูบ้างนะ แล้วจะรู้ว่า เรานี่โชคดีมาก แล้วก็อาจจะอยากที่จะช่วยเหลือคนที่เค้าด้อยโอกาสกว่าเรานะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนที่อ่านแล้วอยากจะไปช่วยเหลือเด็กๆที่บ้านครูน้อยค่ะ
