Monday, December 31, 2007

"ฮาโหล... คิดถึงค้าบบบ"

Happy New Year 2008 ขอให้พี่น้องทั้งหลายมีความสุขกันมากๆ คิดสิ่งใดก็ขอให้สมความปรารถนา มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์นะค้า

ช่วงปีใหม่นี้ เพื่อคง concept คนสวยใจบุญ ปุ๊ก็เลยขยันไหว้พระทำบุญเป็นพิเศษ สองสามวันก่อนไปถวายสังฆทานที่วัดชลประทานฯ บริจาคเงินและสิ่งของที่บ้านเฟื่องฟ้า ไหว้พระที่วัดบวรฯ แล้วก็เลยเดินเล่นแถวบางลำพู เลยไปเจอชุดนอนหมาน้อยลายจุดน่ารักเชียว ก็เลยปิ๊งไอเดียว่าน่าจะซื้อไปฝากน้องธีร์ นะบีก็เลยส่งรูปน้องธีร์กะชุดน้องหมาจุดมาให้ดู น่ารักจริงจริ๊งงงง

แต่ที่น่ารักกว่านั้นนะ วันก่อนโทรไปหาบี แต่คนที่รับโทสับกลับเป็นน้องธีร์สุดเลิฟซะนั่น พอรับโทสับปั๊บ "ฮาโหล... คิดถึงค้าบบบ" โอ้ มาย บุดดา... อึ้งไปเลยคับ พอมีสติกลับมาก็ กรี๊ดๆๆๆ เด็กอาไร๊ปากหวานขนาดนี้ อาม่ายังแซวว่า น้องธีร์ปากเคลือบช็อคโกแลตหรือเปล่าเนี่ยะ คิกๆๆๆ น้องธีร์อยากได้ไรบอกมาเลย (แต่จะหามาให้หรือเปล่าอีกเรื่องนึงนะ) แถมพอกรี๊ดไปธีร์ก็ คิดถึงค้าบมาอีก โอย... ละลายยย

งานนี้นะบีบอกว่า ไม่ได้สอนนะ เด็กเค้าเป็นเองงง

Wednesday, December 26, 2007

ไก่เหลืองทริป

ช่วงปีใหม่นี้ ชาวเราได้กลับมารวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน บีและหมีย้ากก็ได้กลับมาจากแมวเบิ้น พี่อรก็ได้กลับมาจากซิดนีย์ (และไม่ต้องไปอีกแล้ว) น้องตุ๊กกะติ๊กก็กลับมาจากเมกา พร้อมด้วยของฝากมากมาย อิ อิ... เสียดายที่อ๋อมแอ๋มไม่ได้มาด้วย ครอบครัวราชนิกูลเราเลยขาดสมาชิกไปหนึ่งคน

วันก่อนเราก็เลยไปฉลอง Christmas Eve กันที่หาดจอมเทียน พัทยา จกส้มตำไก่เหลืองกันอย่างหนุกหนานริมหาด แถมจับฉลากของขวัญแนวขำๆกัน พี่อรได้ตุ๊กตาวูดูจากติ๊ก หมีย้ากได้พระแก้วมรกตจากดั้วะ ดั้วะได้กระเป๋าผ้าจากพี่อร ติ๊กได้โปงลางสะออนจากบี บีได้นวมเกาหลังจากน้องแก้ว แก้วได้ปลาสลิดทอด แถมเซ็ท shower gel กะโลชั่น เพราะราคาไม่ถึง 500 ที่ตั้งเอาไว้จากปุ๊เอง และปุ๊ได้เสื้อและกางเกงมวยไทยจากหมีย้าก ขำมั้ยล่ะ

ถ่ายรูปกันระหว่างรออาหาร

พี่อรที่ริมหาดหน้าร้านนายแกละ 3

หมีย้าก

ปุ๊กะบี

จับฉลากกันที่ริมหาด

โดยใช้ถั่วฝักยาวที่มากะส้มตำเป็นฉลาก apply กันสุดๆ

อิ่มหนำสำราญกันแล้ว เราก็ย้ายไปเดินชม สุขาวดี ที่เป็นบ้านของเจ้าของสหฟาร์ม โอ้..มาย บุดดา ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้เค้าทาสีบ้านแบบนั้น แต่ก็เราก็หนุกหนานกันตามประสาได้อยู่กันพร้อมหน้า ฮากระจาย

บีกะเครื่องดับเพลิงที่บีชอบกดเล่นซะเหลือเกิน (อยากรู้ว่าทำไมหรือคิดไรเนี่ยะ ก็ไปถามบีเอาเองนะ)

แก้ว ก้าว ก้อย หรือแน้ช


คุณพี่เสื้อเหลืองนั่นเค้าขับรถกอล์ฟ ไม่ได้เป็นชาวเรานะ
Bird Eye View

มุมโต๊ะอาหารกับรูปภาพเสด็จพ่อรัชกาลที่ 5

Monday, December 10, 2007

Samchuk 100 Years Old Market, the Living Museum (Part 2)



Last blog, we were at Baan Khun Chamnong. After we enjoyed the past, we were ready for the present, more foods that is.

Just across from Jek Aow, the noodles, you can see a unique coffee shop, which I cannot remember the name (Try reading it from the picture posted la gun na). I remember when I was in grade school. During school breaks, I usually stayed with grandma for a month or two. Grandma always asked me to buy her some iced coffee from this coffee shop (Ko-pee โกปี๊ to be exact). If you want to enjoy the old Ko-pee shop, you should visit this place. It is located in Samchuk market Soi 1, across from Samchuk District Office (ที่ว่าการอำเภอ เรียกง่ายๆว่า อยู่หน้าอำเภอนั่นแหละ) and near Jek Aow noodles. You can also order iced coffee or iced milk tea from this shop when having noodles at Jek Aow on weekdays na ka. I supposed weekend is too busy for them.




Right in front of the Ko-pee shop, you can find very very very yummy Roasted Duck, Ped Yang and Ped Pa-lo by Ja Cherd (เป็ดย่างจ่าเฉิด). This one, if my greatgrandma could have a say, she would have given TWO THUMBS UP. It was her most favorite duck when she was still with us. And don't mistaken it by going to another roasted duck stall just right across the soi na ka.



If you have a crave for Thai dessert, I would recommend the Thai dessert right next to Ja Cherd Roasted Duck and also in front of Ko-pee Shop. This dessert stall has like 10 - 15 pots of different kinds of Thai dessert. Taste is very good and not too sweet. Too bad that I don't have pictures for this one. And sorry again that I don't know the name. Only know that one of the owners when to school with my mom. hehehe...


Then, we walked around starting from Soi 1, which is the soi next to Samchuk District Office. And Soi 2, 3 and back to Soi 4 where we first started at my grandma's shop. I'm getting a bit sleepy now. So, here are the pictures.




The old Chinese medicine store is located in Soi 3, right next to another Chok Nimit shop of my uncle. If you drop by, you should have Chrysanthemum Tea (น้ำเก็กฮวย) and preserved Mango (มะม่วงดองนี่แหละ). Sometimes, you can see a small stall right in front of this Chinese medicine store selling Guava. If so, you should buy some na ka. They are very good.


That's my uncle showing how to use the old medicine grinder (เครื่องบดยา) at Soi 3 Chinese Medicine store. (จำชื่อร้านไม่ได้จริงๆ รู้แต่ ร้านอี๊กิ๋มเล็ก เรียกแบบนี้มาตั้งแต่เด็กอ่ะ อี๊กิ๋มเล็ก คือเจ้าของ ผู้หญิงผอมๆเสื้อสีส้มในรูปข้างบนนะคะ)

Finally, my newborn nephew, Nong Nai (น้องนาย). In that pic, he was about 1.5 months old. He is much bigger now ka.

Saturday, December 8, 2007

Samchuk 100 Years Old Market, the Living Museum (Part 1)



Samchuk 100 years old market, the living museum...
สามชุก ตลาดร้อยปี - พิพิธภัณฑ์มีชีวิต

In case you guys are wondering why I'm writing in English (very "go inter" this time, huh?), this is for Lisa, my dear friend who went on this trip with us. The three of us, Lisa, P'Knew and myself, went to Samchuk on November 18, 2007. And me as the local host drove there to show them my hometown and the hospitality of Samchuk residents. (I think my grandma and all my uncles did very well for the latter part.)

The original plan was to have lunch at the Buffalo Village in Amphur Sriprachan, Suphanburi. Then, visited Samchuk, 100 years old market. Then, lots and lots of river prawn for dinner. hehehe..

We took off around 10.00 am and drove along Bangbuatong-Suphanburi road. When we reached Suphanburi, still continued on this road and passed Amphur Muang. (Amphur = District) If you see Tesco Lotus on your left, that means you have reached Amphur Muang Suphanburi ka.

Then, we kept on going... to Samchuk, that is.

If you see the first traffic light on this road, that means you have reached Amphur Sriprachan. For those of you who want to buy antique furnitures, look toward your left and right once you pass this junction. You will see houses that sell these stuffs.

A little while after passing Sriprachan junction, you will see a sign saying turn right to Sawaengha (แสวงหา). Sawaengha is a district nearby, not part of Suphanburi province. But i'm sure quite sure which province. If you turn right here and drive along that small road for about 200 meters, to your left, you will find Buffalo Village where you can see buffalo show, museum, and a good restaurant. Yes, our original plan was to have lunch here. But we changed our mind to go straight to Samchuk and to lunch there. Nice noodles from Jek Aow (เจ๊กอ้าว) was our target for lunch.

So, we kept on driving along the main road until we saw the sign Samchuk turn left. At this junction, on the right, you will find a big construction site of Tesco Lotus. My 78 years old grandma joined the protest "Samchuk, No Lotus!!!" "สามชุก ตลาดร้อยปี ไม่เอาโลตัส". Don't be surprised to see this sign around the market even on the red T-shirt of Samchuk residents. The reason being was that the big super store like Lotus will ruin the way of life for all of us at Samchuk market.

At Samchuk market, we first stopped at my grandma's, fabric stores called Chok Nimit (โชคนิมิต). Nimit is my grandpa's Thai name. Yes, fabric stores not just one. Three shops of my uncles and one shop of my grandparents also share the same name. All four are located in Samchuk market. And a few more located around Suphanburi province. Grandma highly recommended Salid fish (ปลาสลิด ไม่รู้มันเขียนภาษาอังกฤษว่าไง เอาไปแบบนี้ก่อนละกันนะ). It's so yummy. Grandma cooked like a kilo of Salid fish for me everytime of my last few trips home. Hmmm Krispy on the outside, juicy and tasty on the inside... And I finished all of them easily by myself. hahaha... P'Knew also bought 3 kilos and she now asked me to buy more for her if I go see my grandma again.




Then, we headed to Jek Aow noodle stall for lunch. My aunt said the name Jek Aow is the first generation. Now, his daughters run this noodle stall. As long as I could remember, I've never seen the real Jek Aow, only his daughters for years after years. And no matter how long time passes by, the taste remains the same. They still use that old drawer for egg noodles. If you have a chance to visit Jek Aow noodle stall, I would highly recommend Egg Noodles and Wonton Tom Yum. And you will understand what I meant by egg noodles drawer.



Once finished lunch, we were ready to explore the market. Next stop, the museum, Baan Khun Chamnong (บ้านขุนจำนงค์).








One hundred years ago, Khun Chamnong was the tax officer who collected tax from those who traveled along Ta Jeen river (แม่น้ำท่าจีน) and traded rice at samchuk market, then, submitted them to the government. His generousity and hospitality were well awared by all Samchuk market residents. My mom said that when she and her little brothers were in primary school, they always came to his house after school to study in the evening. He spent his personal time to nourish and educate the youngs for a better future of Samchuk.

Back then, rice trading business was sprung. Merchants travelled along Ta Jeen river by boats with loads and loads of rice. Businesses in Samchuk were blooming. Then, roads were constructed to connect between Amphur to Amphur, Province to Province. The use of Ta Jeen river to connect and trade agricultural products has become less popular. Now, as you all know, even boat noodles are not for sale in a river anymore. Only boat places in a shop. When thinking to this point, it gave me a sad feeling that by developing our country, we have lost so much in our way of life.

A few years ago Samchuk market committee was established to reserve and revive our hometown. When the economic crisis struck Thailand in 1998, Samchuk, though a small district, was also impacted widely. My grandparents' business was one of them. And yes, a spoiled kid like me also had a good glimpse of that painful moment when I was studying in the US. A few years after slow economy, the Samchuk market committee started a campaign to promote Samchuk market. It took us 3 - 4 years to become well known to the press and, finally, to the whole country as "the destination" for a one-day trip from Bangkok. We have tried so hard with our tear and sweat to bring this market to live just like in the old days once again. And now, we are facing a new and critical obstacle, Tesco Lotus.

OK... I'd better stop now. Otherwise, I would have join one of the political parties and run for the December 23rd election. It's the Political Science blood in me that Chulalongkorn University has done a good work in filling it in. hae hae...

See ya next blog!

Tuesday, December 4, 2007

Thank You!!!

ขอบคุณมากๆค้าบพี่น้องงงง

วันนี้เป็นวันเกิดของปุ๊เอง แต่ปีที่เท่าไหร่ก็ไม่ต้องพูดถึงนะ

วันนี้หายเหนื่อยไปเยอะเลยทั้งที่ต้องทำงานดึกฉลองวันเกิด เพราะได้รับโทรศัพท์ messages ดอกไม้ ของขวัญ และเค้กมาอวยพรวันเกิดเพียบ แหม... เพิ่งจะรู้ตัวว่าที่จริงก็มีพอจะมีเพื่อนอยู่พอตัวเหมือนกันนะเนี่ยะ อิ อิ

ขอเอารูปจากของขวัญบางส่วนมาอวดหน่อยละกันนะคะ






ปล. มัวแต่นั่ง up blog ฟังเสียงพลุไซโก้ดัง ปัง ปัง จากสนามม้านางเลิ้งอยู่นาน พอเดินไประเบียง เพิ่งรู้ว่ามองเห็นด้วยอ่ะ จากระเบียง ชัดๆ เต็มๆเลย เสียดาย ดันเดินออกไปดูได้แค่ช่วงหลังๆ

อืม... คิดซะว่าได้ดูพลุสบายๆฉลองวันเกิดไปด้วยละกันเนอะ

Sunday, December 2, 2007

Blog Tag ทำดีเพื่อพ่อคืออะไร?



เนื่องในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเจริญพระชนมพรรษา 80 พรรษา ในวันที่ 5 ธันวาคม 2550 พวกเราในฐานะคนเขียนบล็อก/เว็บไดอารี่ ขอถวายพระพรให้พระองค์ทรงพระเจริญ มีพระพลานามัยที่แข็งแรง และพวกเราปรารถนาที่จะทำความดีคนละหนึ่งอย่างเพื่อพ่อหลวงของพวกเรา

Blog Tag ทำดีเพื่อพ่อ คือการเขียนลงในบล็อกว่าตั้งใจจะทำความดีอะไรหนึ่งอย่างเพื่อพ่อ แล้วส่งต่อไปให้คนอื่นอีก 5 คนเพื่อให้เขียนบล็อกแบบเดียวกัน

อยากรู้กติกาการทำ Blog Tag เข้าไปดูได้ที่นี่ค่า

ปุ๊ได้ blog tag นี้มาจากคุณพี่มารแม่ของสมธีร์ และนะบีของสมธีร์ก็ได้ส่งเมล์มาเตือนไว้อีก ก็เลย จัดให้....
link ของเว็บน้องธีร์ และนะบีก็อยู่ข้างๆเนี่ยะคับ หรือจะ click ที่ชื่อของคุณพี่มารแม่ของสมธีร์ และ นะบี ตรงนี้ก็ได้ค่ะ

หลังจากที่วันนี้เพิ่งไปเป็นเด็กกตัญญูฉลองวันพ่อ (แถมฉลองวันเกิดของตัวเอง)ล่วงหน้ากะป๊า แม่ และน้องๆมา โจทย์แรกที่ให้เขียนความดีที่เราจะตั้งใจทำเพื่อพ่อก็เลยไม่ยาก เพราะความดีสิ่งสำคัญที่ปุ๊ได้ทำมานานแล้วและจะทำต่อไปก็คือ

"จะขอเป็นลูก หลาน ที่กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ดูแลท่านให้ดีที่สุดในช่วงเวลาที่เรายังมีโอกาสได้อยู่กับท่าน และจะขอตั้งมั่นยึดถือศีลห้าเป็นหลักธรรมในการดำเนินชีวิตของตนเองและครอบครัวตลอดไป"

โจทย์ต่อไปนี่สิยาก ไอ้เรามันก็คนเพื่อนน้อย แถมเพื่อนยังโลว์เทคอีกตะหาก ขอเลียนแบบนะบีส่งเมล์ไปละกันนะคะ แล้วถ้ามีคน Update จะมาเขียนเพิ่มให้ค่ะ (-/\-) ขอโทษด้วยนะคะ

Monday, November 12, 2007

งานทอดกฐิน ณ สามชุก ตลาดร้อยปี

ห่างหายไปนาน ขอสองตอนรวดเลยละกันนะคะ คือว่า เมื่อวันอาทิตย์เป็นวันฤกษ์ดี มีงานบุญ งานแต่งงานกันเยอะมาก ปุ๊ก็ได้ไปงานทอดกฐิน ที่วัดวิมลโภคาราม อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี อยู่แถวๆ สามชุก ตลาดร้อยปี ที่ช่วงนี้คนฮิตไปเที่ยวกันเยอะนั่นแหละ และที่ไปสามชุกนี่ก็เพราะคุณยายสุดเลิฟอยู่ที่สามชุกไง ช่วงหลังนี่เลยมีคนโทรมาถามอยู่หลายหนว่าจะไปสามชุกไปยังไง กินไรดี เอาไว้วันหลังถ้าไม่ลืมจะไปเก็บภาพมาเล่าเรื่องตลาดร้อยปีละกันนะ

ที่งานกฐินนี้ก็ทำกันแบบเรียบง่าย ไม่มีพิธีรีตองอะไรมากนัก ใครมาถึงก็ขึ้นไปบนศาลา หลวงพ่อก็จะนั่งอยู่บนศาลารอให้คนมาถวายกองกฐิน ซื่งก็จะมีคนมากันเรื่อยๆ หลวงพ่อท่านมีความคิดที่ไม่อยากรบกวนใคร ท่านก็ไม่ได้ทำซองเรี่ยไรแจก ก็มีแต่ญาติโยมที่มาทำบุญกันเป็นประจำ ซึ่งก็เป็นคนสามชุกนี่แหละ แล้วก็มีลูกหลานสามชุกที่ไปทำงานหรือย้ายไปอยู่ที่อื่นก็จะกลับมาทำบุญร่วมกันอย่างปุ๊ เป็นต้น เห็นแล้วก็ปลื้มมม เพราะคนมากันเยอะแยะ มาจากหลากหลายที่มากๆ

ใครที่ถวายกฐินเสร็จแล้วก็จะลงมาข้างล่างซึ่งมีซุ้มอาหาร ขนม เครื่องดื่มที่ญาติโยมเอามาเลี้ยงกัน อิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งบุญกันเลยล่ะ พอพระฉันเพล พวกเราก็อิ่มกัน ก็ได้เวลาไปถวายกฐิน งานนี้รวมแล้วได้เงินทำบุญที่หลวงพ่อจะนำไปบำรุงโบสถ์เป็นเงินกว่า 1,300,000 บาทไทย อนุโมทนา สาธุด้วยค่า



เครื่องออกกำลัง

ช่วงนี้งานเยอะมาก แต่ก็ยังอยากออกกำลัง ฟิตร่างกายรับปีใหม่แต่เนิ่นๆ ก็เลยเกิดดำริอยากได้เครื่องออกกำลังไว้ที่บ้าน กว่าจะไปซื้อมาได้ก็โดนพี่ๆที่ office กัดไปหลายทีว่า ทีรองเท้าแพงๆซื้อโดยไม่คิดแบบว่าเร็วมากๆ สองนาทีก็ออกมาพร้อมรองเท้าใหม่ ทีเครื่องออกกำลังอันไม่กี่พัน คิดนานมาก

อ่ะนะ... ก็เลยต้องไปสอยมา ถามพนักงานบอกว่า ราคาเต็ม 2,990 บาท อืม... ไม่ลดเลยเหรอ ถ้าลดก็จะซื้อ พนักงานก็ไปถามมาให้ แล้วกลับมาบอกว่า ลดให้ 15% เหลือประมาณ 2,500 แต่ว่า ซื้อไม่ครบ 5,000 จะไม่ส่งให้ถึงบ้าน

เอ้า... 5,000 ใช่มั้ย ก็เลยไปซื้อกระเป๋าที่ลดราคาแถวๆนั้น จนครบ 5,000 พอกำลังจ่ายเงิน ก็มีพนักงานอีกคนเดินมาบอกว่า เครื่องนั้นไม่ได้ลด 15% นะครับ ปุ๊ที่กำลังยืนจ่ายตังค์ค่ากระเป๋า หันขวับ สายตามองไปแบบว่า นี่ถ้าสายตาเป็นมีดหรือปืน มันตายไปแล้วอ่ะ ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ พนักงานคนนั้นก็บอกว่า มันลดเหลือ 1,990 ครับ มันมากกว่า 15% แล้วก็ส่งให้ถึงบ้านด้วยครับ ไม่ต้อง 5,000 ก็ได้ โหย... ทีนี้สายตาเชือดเฉือนกลับไปที่ไอ้พนักงานคนแรกที่มาบอกว่าต้องซื้อให้ถึง 5,000 คราวนี้มันก็รีบเลย แหม.. พี่ก็ได้กระเป๋าราคาถูกนะครับ อืม... แต่ชั้นไม่ได้อยากได้เลย นี่ก็พยายามจะคิดว่า จะซื้อเอาไปให้ใครดี หนอยยย

แล้วก็ซื้อไป แถมพี่ที่ไปด้วยกันก็เลยเอาด้วยอีกเครื่อง ก็เลยให้เอาทั้ง 2 เครื่องมาส่งที่บ้านปุ๊ แล้วเย็นๆเลิกงานพี่เค้าจะตามมาเอา เพราะใกล้ office แค่นิ๊สเดียวเอง แต่... เรื่องมันไม่ง่ายแบบนั้นสิ พอมันมาส่ง มันดันเอามาเครื่องเดียว โอ้ย... ปิ๊ดดดด ก็เลยต้องโทรไปวีนแตก เบอร์โทรที่ร้านในใบเสร็จหรือใบส่งของก็ไม่มี หาไปหามาก็เจอเบอร์ของเด็กส่งของที่โทรมาถามทาง นั่นล่ะครับ เด็กส่งของผู้นั้นก็เลยต้องรับกรรมไป แต่เค้าก็ดีนะ พยายามช่วยสุดๆ สุดท้ายเค้าก็เอาอีกเครื่องมาส่งให้ในวันรุ่งขึ้น

และสุดท้ายก็ได้ไอ้เครื่องนั่นมา มันก็หน้าตาแบบนี้ล่ะค้าบ มีแท่นเอาไว้เหยียบๆ แบบเดินหรือวิ่ง แล้วก็มีเชือกเอาไว้ใช้แขนดึงเพื่อลดแขนไปด้วย ลองใช้แล้ว มันก็เมื่อยใช้ได้เลย แล้วมันก็ยังมีที่จับเวลา นับว่าเราเหยียบไปกี่ทีแล้วด้วย ก็คุ้มราคาอยู่หรอก แถมพอเอามาตั้งไว้ที่บ้านก็ต้องหา location ที่เห็นสะดุดตา ปิ๊ง!!! งั้นต้องวางให้มันเกะกะ จะได้ไม่ลืมเล่นไง วางมันข้างเตียงเลย คงไม่ลืมเล่น แต่แล้ววันก่อนก็เตะมันเข้าให้จนหนังถลอกไปปื้นใหญ่ เฮ้อ... เพราะไอเดียเกะกะแท้ๆ ทีนี้ก็เลยต้องเอาผ้าขนหนูมาวางคลุมเอาไว้กันไว้ซะหน่อย แหะ แหะ..



อ้อ... ร้านที่เล่ามานี่คือ Super Sport, Central Chidlom ใครอยากจะไปใช้บริการก็รอบคอบกันหน่อยนะค้า...

Saturday, October 20, 2007

American Fried Rice

เคยสงสัยมั้ยคับว่า ข้าวผัดอเมริกันที่เราเคยกินกันทั่วไปที่บ้านเรา เวลาไปอเมริกาไม่เคยเห็นเลย แปลกดีเนอะ อยากรู้ว่าใครกันเป็นคนตั้งชื่อข้าวผัด ใครพอรู้ช่วยบอกด้วยนะคะ

วันนี้อยู่บ้านว่างๆ แถมเพิ่งจะออกเจ ก็เลยอยากกินโปรตีนเป็นอย่างมาก คิดไปคิดมา เอาเมนูนี้ละกัน ข้าวผัดอเมริกัน

ส่วนประกอบก็ไม่มาก เริ่มจาก ข้าว ซอสมะเขือเทศ น้ำมันหอย ซอสแม็กกี้ ไส้กรอก ไข่ แฮม ที่จริงปกติจะเห็นเป็นไก่ทอด แต่เนื่องจากขี้เกียจ ก็เลยใช้แฮมแทนค่ะ

ขั้นตอนก็ไม่ยาก
1. เริ่มจากทอดไข่ก่อน แต่เป็นขั้นตอนที่ปุ๊ไม่ชอบมากที่สุด เพราะเวลาทอดไข่ดาวน้ำมันจะกระเด็นเยอะสุดๆ นอกจากเจ็บตัวแล้ว ยังต้องเช็ดครัวอีก เหนื่อย...
2. ทอดไส้กรอกและแฮมให้เกรียมพองาม
3. ใส่ข้าวลงไปผัด เติมน้ำมันหอย แม็กกี้ และซอสมะเขือเทศ ผัดจนสีสวย ซอสเข้ากับข้าวดีแล้วก็ตักใส่จาน

แค่นี้ก็เสร็จพร้อมหม่ำแล้วจ้า...

Friday, October 19, 2007

เยี่ยมบ้านครูน้อย

และแล้ววันนี้ก็ได้กระโดดงาน ดึ๋ง ดึ๋ง... ไปบ้านครูน้อยมาล่ะค่ะ หลังจากที่วางแผนจะไปมาหลายอาทิตย์ แถมไปเรี่ยไรเงินคนในออฟฟิศมาไว้ตั้งหลายวันแล้ว แต่ก็งานยุ่งขึ้นมาซะงั้น เพิ่งจะสบโอกาสทะเลเรียบ ปราศจากคลื่น ปลอดจากแมวเล็ก แมวใหญ่ อิ อิ

เมื่อวานได้ไปซื้อพวกเครื่องเขียนมาเตรียมเอาไว้ไปแจกเด็กๆด้วย ซื้อมาจาก Platinum Mall ที่จริงเครื่องเขียนนี่เป็นข้ออ้างทำให้รู้สึกผิดน้อยลงหน่อยในการช้อป ช้อป ช้อปกระจายยยย hahaha...

การไปบ้านครูน้อยก็ไม่ยากเลย ขึ้นทางด่วนข้ามสะพานพระราม 9 ลงตรงทางลงสุขสวัสดิ์ กลับรถใต้ทางด่วน พอเจอถนนราษฎร์บูรณะก็เลี้ยวซ้ายขับไปเรื่อยๆจนเจอซอยราษฎร์บูรณะ 26 เลี้ยวเข้าซอยไปเจอทางแยกเลี้ยวซ้ายที ขวาที ก็เจอป้ายบอกว่า ถึงแล้ว บ้านครูน้อย เดินเข้าซอยเล็กๆที่กว้างแค่คนเดินเข้าไปก็จะเจอสนามเด็กเล่นที่มีคนใจบุญมาช่วยสร้างให้เด็กๆ และบ้านครูน้อย

พอก้าวเข้าไปในบ้าน พวกเราก็เจอครูน้อยตัวเป็นๆนั่งอยู่พอดี ครูก็ทักทายสวัสดี พาไปดูเด็กๆที่กำลังกินข้าวกลางวัน เด็กๆก็น่ารักมาก พอเราเข้าไปก็ สวัสดี กันเสียงดังฟังชัดมาเลย บ้านของครูน้อยไม่ใหญ่มากนัก แต่ครูใจกว้างเหลือเฟือที่รับเลี้ยงเด็กเกือบ 200 คน ระหว่างที่ครูน้อยเขียนใบเสร็จให้พวกเรา ครูก็เล่าเรื่องเด็กๆให้ฟัง บางคนก็แม่ติดยา บางคนแม่ก็ติดคุก เป็น HIV ก็มี แล้วก็เอาลูกมาทิ้งไว้ ฟังแล้วก็เศร้า แถมเดี๋ยวโรงเรียนจะเปิดเทอม ครูน้อยก็ต้องใช้เงินเยอะเพื่อจ่ายค่าเทอมให้เด็กๆ

ตอนที่เราจะกลับเด็กๆก็ร้องเพลงขอบคุณพวกเราอีก งานนี้เล่นเอาปุ๊กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยทีเดียว ตั้งใจว่า จะหาโอกาสไปช่วยเหลือเด็กๆที่บ้านครูน้อยอีกแน่ๆ

เด็กๆเค้ามีทำของเล็กๆน้อยๆขายเพื่อเอาเงินมาช่วยเลี้ยงดูเด็กๆในบ้านด้วยนะคะ มีกระเป๋าผ้ากิ๊บเก๋ และเสื้อ paint ลายน่ารัก กระเป๋าผ้านี่ราคาแค่ใบละ 40 บาทเอง วันนี้เราได้เห็นเด็กๆช่วยกันวาดลายกระเป๋าผ้าลดโลกร้อนกันเยอะมาก เนื่องจากมีคนมาสั่งทำเป็นของชำร่วยแต่งงานด้วย ไอเดียเริ่ดมากๆ ใครจะเลียนแบบก็ไม่ว่ากันนะคะ ปุ๊ก็ซื้อมาใบนึงเหมือนกัน ที่ลายกระเป๋าจะลงชื่อคนวาดไว้ด้วย ครูน้อยบอกว่า เด็กที่วาดใบนั้นๆที่เราซื้อไปก็จะได้เงินส่วนแบ่งพิเศษไปด้วยล่ะ


และงานนี้ปุ๊ก็ไม่ได้เอากล้องไปอีกเช่นเคย แถมยังลืมโทสับมือตื๋อไว้ในรถอีกต่างหาก เลยไม่มีรูปบรรยากาศมาฝาก แต่ก็ขอเชิญชวนพี่ๆน้องๆเข้าไปดูข้อมูลเพิ่มเติมกันได้ที่ http://www.moobankru.com/bankrunoi/bankrunoi.htm

ถ้าเราคิดว่าชีวิตเราลำบาก อยากให้ลองไปดูชีวิตเด็กๆพวกนี้ดูบ้างนะ แล้วจะรู้ว่า เรานี่โชคดีมาก แล้วก็อาจจะอยากที่จะช่วยเหลือคนที่เค้าด้อยโอกาสกว่าเรานะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนที่อ่านแล้วอยากจะไปช่วยเหลือเด็กๆที่บ้านครูน้อยค่ะ

Saturday, October 13, 2007

กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ

วันนี้มีงานกีฬาสีของที่บริษัท ไปจัดกันที่ม.เกษตร ปุ๊ก็รับหน้าที่เป็น Costume and make up Stylist ให้กับเชียร์ลีดเดอร์ แถมไปเล่นกีฬาปัญญาอ่อนกะเค้าด้วย วันนี้เลยพกเครื่องสำอางจากบ้านไปเต็มพิกัด แต่งหน้าไป 6 คน เหนื่อยเอาการอยู่ ผลงานออกมาสวยงามกันมากๆ แต่ไม่มีรูปมาอวด ไว้รอกล้องของที่ office ก่อน

ที่ขำก็คือ ลูกสาวเจ้านาย ตัวเล็กๆ เห็นเค้าแต่งหน้ากันก็อยากสวยมั่ง มาขอแต่งด้วย แถมก็ได้เอาชุดเชียร์ลีดเดอร์ให้ใส่อีก ถูกใจน้องหนูเป็นการใหญ่ วิ่งไปรอบสนามกีฬาเชียร์สุดใจให้สีเหลือง ใช้งานลูกนายซะคุ้มเลย hahaha...

เอารูปมาให้ดูกันเล่นๆ เด็กคนโตชื่อ Chelsea ส่วนคนเล็กชื่อ Sofie น่ารักกันมากๆ ที่จริงมีเด็กผู้ชายอีกคน ชื่อ Brooklyn แต่คุณท่านวิ่ง rollerblade ไปมาตลอด จับตัวมาถ่ายรูปยากมาก เลยมีมาอวดแค่นี้อ่ะค่ะ



และที่สำคัญก็คือ สีเหลืองของเราชนะไป 3 รางวัล จากทั้งหมด 4 รางวัล มี Futsal, Cheer และ Funny Sports พลาดให้สีน้ำเงินไปอันเดียวคือ Chairball งานนี้เล่นเอานายและทีมงานปลื้มหน้าบานไปเลยทีเดียว

Wednesday, October 10, 2007

ทำบุญ ทำบุญ ทำบุญ

มาบอกบุญกันอีกแล้วค่ะ เมื่อวานได้ดูรายการ คนค้นฅน ทางช่อง 9 ได้พูดถึง ท่านผอ.สมประสงค์ มั่งอะนะ ของโรงเรียนอุ้มผางวิทยาคมมาสองอาทิตย์แล้ว ทางโรงเรียนดูแลเด็กชาวเขาที่ยากจน และมีปัญหาทางครอบครัวเข้ามาอยู่ประจำที่โรงเรียน โดยมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากสำหรับค่าอาหารของเด็กนักเรียนสองร้อยกว่าคน ซึ่งงบประมาณที่ได้จากราชการก็ไม่พอที่จะเลี้ยงดูเด็กทั้งหมด

ทางโรงเรียนเค้าเลยจัดโครงการพ่อแม่อุปถัมภ์ และโครงการอื่นๆอีกหลายโครงการ ดูแล้วก็สงสารและรู้สึกผิดเล็กน้อย โครงการอุปถัมภ์เด็ก 1 คน เป็นเงิน 3,600 บาท ซึ่งเด็กสามารถใช้ได้ทั้งปี แต่เราเอาไปซื้อรองเท้าได้คู่เดียวเอง แหะ แหะ...

ใครสนใจก็เข้าไปดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ http://umphangs.com/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=20

แล้วก็สำหรับคนที่ใช้เบอร์ของ DTAC สามารถโหวตให้ผอ.สมประสงค์ได้โดยพิมพ์ D 1 (D เว้นวรรค 1) แล้วส่งไปที่ 8080 ผู้ที่ได้ผลโหวตมาสุด DTAC จะให้เงินช่วยเหลือ 1,000,000 บาท แถมโหวตฟรี ไม่เสียเงินเลยค่ะ

Tuesday, October 2, 2007

ทำงาน ทำงาน ทำงาน

กลับมาทำงานได้ 2 วันแระ แต่เหมือนว่าอะไรๆก็จะไม่ค่อยเป็นใจ มาถึงวันแรกคอมพ์ก็เจ๊ง ต้องส่งไปให้ Helpdesk แก้ให้ วันนี้เข้า training ดินสอก็ไส้หมด ไม่ให้จดซะงั้น เอ้า... ไม่ทำก็ไม่ทำ ไปเดินช้อปปิ้งตอนกลางวันสบายใจคุณนายปุ๊ดีก่า อิ อิ อิ

ขอแอบเม้าท์นิ๊สนึง วันนี้จู่ๆบีก็ถามมาว่า อยากจะทำ Grilled Ham Cheese Sandwich (แบบที่ปุ๊เคยทำกิน ตอนอยู่ที่นู่น) แล้วกะทะอยู่ไหน แล้วเตาใช้ยากป่าว เอิ่ม... คือว่า บีก็กลับไปแมวเบิ้นตั้งหลายอาทิตย์แล้ว แล้วนั่นมันก็บ้านบีมิใช่เรอะ คำถามแบบนี้ สมแล้วที่เป็นแค่คนเฝ้าบ้านพักตากอากาศให้คุณนาย คำถามแบบว่า บีโคดๆ คือ ไม่เคยสังเกตุอะไรเลย

มีอยู่ทีนึง ซึ่งก็หลายปีมาแล้ว สมัยที่ปุ๊และน้องแก้วยังทำงานด้วยกันกะบีอยู่ที่ไอ้บริษัทที่ชื่อขึ้นต้นด้วย A อ่ะ วันนั้นวันเกิดบี พวกเราก็วางแผนกันว่าจะ surprise เค้กวันเกิดกัน ปุ๊กะน้องแก้วก็รับหน้าที่ขับรถไปรับชีสเค้กที่สั่งเอาไว้ โดยที่ในตอนนั้นบีไปประชุมหรืออะไรนี่แหละ กลับมาเราก็จัดการเอาชีสเค้กเปิดกล่อง เอาไปวางไว้บนโต๊ะบีเลย ทุกคนในห้องก็ทำฟอร์มไม่รู้ไม่ชี้ ทุกคนก็ทำเนียนนั่งทำงานกันตามปกติ แต่คอยดูว่าบีจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบยังไงบ้าง ปรากฎว่า พวกเราก็นั่งรอ รอ รอ แบบว่า เฮ้ย... มันกลับมาที่โต๊ะ แล้วมันนั่งเฉย ทุกคนเลยทนไม่ได้ขึ้นมาพร้อมๆกัน มันมองไม่เห็นเค้กหรือไงฟระ จนต้องมีคนพูดขึ้นมา "เอิ่ม.. บี คือว่า เค้กอ่ะ วันเกิด" นั่นแหละ บีถึงได้ "อ้าว.. เหรอ" คุณนายแทบจะเอาหัวโขกโต๊ะ แต่ไม่ได้ทำเพราะจะเสีย look ไปนิ๊ส คือวันนั้นวันเกิดตัวเอง แล้วมีเค้ก 2-3 ปอนด์วางอยู่ พี่แกเฉยมาก จนต้องถาม "เฮ้ย.. ไม่เห็นเค้กเหรอ" บีบอกว่า "ก็เห็น อืม.. เค้ก แต่ก็ไม่ได้สนใจ ไม่ได้คิดไร" โอ้.. โน นี่ยังดีนะ มันไม่คิดว่า เกะกะ เอาไปโยนทิ้ง เฮ้อ.. บีเป็นคนที่ช่างสังเกตุมากๆ

ยังมีอีก เมื่อไม่นานมานี้ที่แมวเบิ้น บีและเพื่อนๆที่ทำงานไปกินข้าวกลางวันที่ร้านจีน ร้านก็แคบๆ โต๊ะก็แทบจะเกยกัน บีก็นั่งติดกะโต๊ะข้างๆที่มีชายหนึ่ง หญิงหนึ่งนั่งกันอยู่ กินกันอยู่นาน จนโต๊ะนั้นเค้ากินเสร็จ เค้าก็ประมาณพูดภาษาไทย บีก็พูดกะทุกคนในโต๊ะว่า อ้าว.. โต๊ะนั้นเค้าคนไทยอ่ะ เท่านั้นแหละ ทุกคนในโต๊ะนี่ร้อง หูยยยย พี่ ทุกคนเค้ารู้มาตั้งนานแล้ว ก็นั่งกินข้าวมาตั้งนานเค้าก็ได้ยินกันหมดแล้วทั้งโต๊ะ พี่นั่นแหละ นั่งติดกะเค้าแท้ๆ ไม่ได้รู้เรื่องเล้ยยยย

วันนี้จั่วหัวว่า ทำงาน แต่ไหงกลายเป็นเม้าท์เรื่องบีไปซะงั้น คิกๆๆ ว่าจะเม้าท์นิ๊สเดียวนะเนี่ย

Friday, September 28, 2007

เรื่องมันเศร้า (จริงๆนะ)

วันจันทร์นี้ก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว วันเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เฮ้อ... เศร้า ช่วงนี้ปุ๊ค่อนข้างเครียดเนื่องจากว่า ตอนไปแมวเบิ้นออกจะตามใจปากไปมากพอตัว ก็เล่นกิน Krispy Kreme รส Orginal Glazed แก้ว่างแทบทุกวัน ไอ้ร้านมันก็ใกล้บ้านบีอีก ข้ามถนนไปนิดเดียวก็ถึง ใครจะไปอดใจไหว ก็โดนัทมันนุ่มลิ้น หวาน หอม อร่อยซ้า... แล้วไหนจะอาหารอร่อยอีกนับไม่ถ้วนที่เคยสาธยายมาแล้วในตอนก่อนๆทั้งทำเอง และที่ไปสรรหาของอร่อยกันมา อ่ะนะ...

วันก่อนไปงานศพ ก็เลยต้องเอากระโปรงทำงานสีดำมาใส่ ถึงกะร้องเจี๊ยกกกก กระโปรงมัน มัน มัน รูดซิปยากมาก น้ำหนักขึ้นมา 3-4 กิโลเห็นจะได้ นี่ขนาดกินขนมไป เล่น Wii ไปด้วยเป็นการออกกำลังกายแล้วนะ กำๆๆ

เรื่องมันเศร้าจริงๆ ช่วงนี้ก็เลยต้องฟิตความพร้อมของร่างกายเป็นอย่างหนัก เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปทำงานตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต เป็นขี้ข้ารับใช้ ให้คุณลูกค้าสุดที่รักทั้งหลายโขกสับ ค่อนขอด ด่าว่าอีกสารพัด ชีวิตอย่างกะนางเอกหนังน้ำเน่า หรือว่าเราทำงานเป็นคุณแจ๋ว เลยต้องโดนคุณนายโขกสับหว่า ไม่จริ๊งงง หน้าตาคุณนายขนาดนี้ ชั้นก็สู้คนนะยะ

ใครว่า งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข ไม่เห็นจะอยากกลับไปทำงานเล้ยยย

เศร้าอ่ะ

Sunday, September 23, 2007

Let's Exercise!!!

ช่วงนี้ระหว่างที่หยุดงาน ก็เลยแก้ว่างด้วยการไปออกกำลังใกล้ๆบ้าน เนื่องจากว่าสาเหตุที่หยุดงานก็มาจากความเบื่อผสมอาการภูมิแพ้ ซึ่งหมอทุกคนบอกว่า โรคภูมิแพ้จะแก้ได้ก็ต้องออกกำลังกายเท่านั้น ปุ๊ก็เลยไปเดินมั่ง วิ่งมั่งที่สวนของกรมประชาสัมพันธ์ ได้เหงื่อออก สูดอากาศดีๆก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆถ้ามีเวลาว่างก็ไปเดินออกกำลังบ้างนะค้า เพื่อสุขภาพที่ดีค่า...

วันนี้ออกไปเร็วหน่อย ยังไม่ค่อยมีคนมาวิ่ง ก็เลยได้โอกาสเก็บภาพมาฝาก อาจจะไม่ค่อยชัดนักเพราะถ่ายจากมือตื๋อนะคะ ใครดูแล้วสนใจจะมาวิ่งด้วยกันก็บอกได้นะค้าบพี่น้องงง

พิพิธภัณฑ์การกระจายเสียง อยู่ในกรมประชาสัมพันธ์ หลังหอประชุมกรมประชาสัมพันธ์ ส่วนอีกด้านอยู่ติดกับกรมสรรพากรค่ะ


บรรยากาศสวนรอบๆพิพิธภัณฑ์






ที่ยกน้ำหนักแบบเศรษฐกิจพอเพียง อิ อิ... เรียกซะหรู

สนามเทนนิสและสนามบาส/ฟุตบอล